Polski Instytut Księgowości i Finansów Sp. z o.o. – biuro rachunkowe Lublin

pikif

Prowadzenie działalności gospodarczej często wiąże się z gromadzeniem majątku. Niektóre jego elementy podlegają wpisowi do ewidencji środków trwałych według odpowiedniego numeru KŚT.

Definicja środków trwałych

Środki trwałe to rzeczowe składniki majątku będące własnością lub współwłasnością przedsiębiorcy. Żeby zaliczyć dany środek do środków trwałych musi spełniać on dwa warunki:

  • jego wartość musi przekraczać 10 000 zł
  • musi on być zdatny do wykorzystywania w prowadzeniu działalności gospodarczej przez minimum okres jednego roku. 

Środkiem trwałym może być:

  • nieruchomość (budynek, grunt, prawo wieczystego użytkowania gruntu)
  • maszyny, urządzenia, środki transportu
  • ulepszenia w obcych środkach trwałych;
  • inwentarz żywy

Środki trwałe w ustawie o podatku dochodowym

Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o PIT środek trwały nie jest ujmowany bezpośrednio w kosztach podatkowych (wyjątkiem są niskocenne środki trwałe), a poddaje się go amortyzacji. Wynika to z faktu, że majątku uznawanego za środek trwały nie używa się od razu, a następuje to na skutek upłynięcia czasu, w którym jest on użytkowany.

Aby móc określić prawidłowo formę amortyzacji, konieczne jest przypisanie danego środka trwałego do konkretnej Klasyfikacji Środków Trwałych. Wynika to z faktu, że każdy majątek trwały opisany w klasyfikacji ma przypisaną odgórnie stawkę amortyzacji, którą podatnik powinien stosować z nielicznymi wyjątkami.

Klasyfikacja Środków Trwałych

Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT) jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. Klasyfikacja Środków Trwałych podzielona jest na 10 grup podstawowych, a te dodatkowo na podgrupy.

  1. Grunty
  2. Budynki i lokale
  3. Obiekty inżynierii lądowej i wodnej
  4. Kotły i maszyny energetyczne
  5. Maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania
  6. Maszyny, urządzenia i aparaty specjalistyczne
  7. Urządzenia techniczne
  8. Środki transportu
  9. narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, niesklasyfikowane gdzie indziej
  10. inwentarz żywy

Klasyfikacja Środków Trwałych – jak określić odpowiedni numer?

Nadanie określonemu środkowi trwałemu właściwego numeru KŚT nie zawsze jest jednoznaczne. W celu ułatwienia tej czynności powstały wyszukiwarki KŚT. Podatnicy, którzy mają problem z nadaniem środkowi trwałemu odpowiedniego numeru, znajdą wyszukiwarkę na stronie Głównego Urzędu Statystycznego.

W przypadku gdy po skorzystaniu z wyszukiwarki w dalszym ciągu wystąpią wątpliwości co do nadania odpowiedniego numeru KŚT, można złożyć pisemny wniosek do Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi. Formularz powinien zawierać dokładny opis rodzaju, budowy oraz przeznaczenia środka trwałego, dodatkowo wniosek musi być opatrzony w czytelny podpis osoby uprawnionej do reprezentowania podmiotu. Można go wysłać elektronicznie za pomocą formularza udostępnionego na stronie ośrodka, drogą pocztową lub też mailem. Przygotowanie informacji dotyczącej obowiązujących standardów klasyfikacyjnych Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur obarczone jest opłatą w wysokości określonej odrębnie przez urząd. Ośrodek ma 30 dni na przygotowanie informacji. W spawach skomplikowanych termin ten może być przedłużony do 60 dni.

Zasady ustalania wartości początkowej

Każdy środek trwały musi mieć ustaloną wartość początkową. Wycena może zostać zmieniona wyłącznie w przypadku ulepszenia lub przeprowadzenia aktualizacji wyceny. Podstawą do jej ustalenia najczęściej stanowi cena zakupu. Może zostać ona powiększona o koszty poniesione na wprowadzenie składnika aktywów do obrotu. Jeżeli składnik majątku został nabyty częściowo odpłatnie, wtedy wartość można zwiększyć o wartość przychodu z tytułu świadczenia w naturze. W przypadku samodzielnego wytworzenia środka trwałego podstawę może stanowić koszt wytworzenia. Spadek lub darowiznę, której wartości nie podano w umowie darowizny, wycenia się według wartości rynkowej.

Amortyzacja polega na zaliczeniu środków trwałych do kosztów przychodu, poprzez odpisy amortyzacyjne. Można tego dokonać wyłącznie po spełnieniu określonych obowiązków. Amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczyste, budynki mieszkalne służące do prowadzenia działalności gospodarczej lub zostały wydzierżawione. Nie amortyzuje się także dzieł sztuki, eksponatów muzealnych oraz składników majątku, nieużywanych z powodu zawieszenia działalności gospodarczej. Najczęściej stosowana jest metoda liniowa amortyzacji. Oprócz niej istnieje jeszcze metoda przyspieszona i metoda degresywna.

Udostępnij artykuł:

Dodaj komentarz

Twój adres e-mail nie zostanie opublikowany. Wymagane pola są oznaczone *