Rozliczenie wynagrodzenia przy uldze dla młodych
Ulga dla młodych, określana też hasłami „bez PIT dla młodych” lub „zerowy PIT dla młodych”, zwalnia z podatku większość dochodów podatników, którzy nie ukończyli 26 roku życia. Preferencja ta weszła w życie z dniem 1 sierpnia 2019 r. Jakie umowy uprawniają do ulgi dla młodych? Zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 148 ustawy o pdof, zwolnieniu od podatku podlegają przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej, spółdzielczego stosunku pracy, z umów zlecenia, o których mowa w art. 13 pkt 8, a także z tytułu odbywania praktyki absolwenckiej oraz stażu uczniowskiego, otrzymane przez podatnika do ukończenia 26. roku życia, do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 85.528 zł. Preferencja realizowana jest już przy obliczaniu wynagrodzenia do wypłaty. Podatnik może jednak złożyć płatnikowi pisemny wniosek (odrębnie dla każdego roku) o pobór zaliczek na podatek bez stosowania omawianej ulgi. W takim przypadku płatnik jest zobowiązany do obliczania zaliczek na podatek najpóźniej od miesiąca następującego po miesiącu, w którym otrzymał ów wniosek. Jeżeli jednak wniosek o pobór zaliczek nie wpłynął, płatnik obliczając pensję pracownikowi korzystającemu z ulgi dla młodych, powinien wziąć pod uwagę art. 83 ust. 2a ustawy o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1398 ze zm.), który nakazuje obniżenie składki na ubezpieczenie zdrowotne do wysokości hipotetycznej zaliczki na podatek. Do kiedy przysługuje ulga? Wynagrodzenia wypłacone w dniu 26 urodzin lub wcześniej zwolnione są z podatku. Wszystkie wypłaty, które młody podatnik otrzyma chociażby jeden dzień po 26. urodzinach, są już opodatkowane i nie przysługuje od nich ulga – nie ma tu znaczenia, za jak okres są wypłacane. Przykład: Firma zatrudniła na podstawie umowy o pracę na cały etat osobę, która nie ukończyła 26 lat. Wynagrodzenie podstawowe to 2 800 zł brutto. Osoba ta zamieszkuje w miejscowości, w której znajduje się zakład pracy. Jak prawidłowo wyliczyć wynagrodzenie temu pracownikowi? Rozliczenie pracownika korzystającego z ulgi dla młodych, zatrudnionego w pełnym wymiarze czasu pracy (1/1 etatu), nieobjętego PPK, korzystającego z podstawowych kosztów oraz kwoty zmniejszającej zaliczkę na podatek, przedstawia poniższa tabela.
Pracownicze Plany Kapitałowe
1 stycznia 2019 roku weszła w życie większość przepisów ustawy o Pracowniczych Planach Kapitałowych. Głównym założeniem tych przepisów jest objęcie pracowników powszechnym programem oszczędzania na poczet przyszłej emerytury przy wykorzystaniu środków pochodzących z trzech źródeł: od pracownika od pracodawcy od Skarbu Państwa Obowiązek prowadzenia PPK opiera się przede wszystkim na zawarciu umowy o zarządzanie PPK i powstaje w momencie zatrudniania co najmniej 1 osoby (zarówno zatrudnionej na podstawie umowy o pracę jak i na podstawie umowy zlecenia). Umowę dotyczącą zarządzania PPK zawiera się z instytucją finansową w postaci elektronicznej. Drugim typem umowy jest umowa o prowadzenie PPK pomiędzy podmiotem zarządzającym PPK a instytucją finansową, z którą podmiot zawarł umowę o zarządzanie PPK. Jednakże, umowa ta będzie zawierana przez pracodawcę w imieniu i na rzecz konkretnych pracowników. Pracodawca zawiera umowę o prowadzenie PPK w imieniu i na rzecz osoby zatrudnionej po upływie trzeciego miesiąca zatrudnienia, nie później niż do 10 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym upłynął termin 3 miesięcy zatrudnienia, chyba że pracownik zadeklaruje przed upływem tego terminu niedokonywanie wpłat do PPK, na podstawie deklaracji złożonej w formie pisemnej pracodawcy, albo przestanie być w stosunku do tego pracodawcy osobą zatrudnioną. Terminy wdrożenia I etap dotyczył firm zatrudniających powyżej 250 osób (według stanu na 31.12.2019 r.) i rozpoczął się 1 lipca 2019 roku. Pracodawcy mieli czas do 25 października 2019 na zawarcie umowy o zarządzanie PPK do 12 listopada 2019 na zawarcie umowy o prowadzenie PPK. II etap wdrażania PPK obejmuje firmy zatrudniające co najmniej 50 osób (według stanu na 30.06.2019 r.) i rozpoczął się 1 stycznia 2020 roku. W związku z pandemią COVID-19 przedłużono terminy zawierania umów tworzących PPK. Nowe terminy są następujące: umowa o zarządzaniu PPK do 27 października 2020 r. umowa o prowadzenie PPK do 10 listopada 2020 roku. III etap wprowadzania PPK, obejmujący firmy zatrudniające co najmniej 20 osób (według stanu na 31.12.2019) rozpoczął się 1 lipca 2020. Pracodawcy mają czas na zawarcie umów o zarządzanie PPK do 27 października 2020, umów o prowadzenie PPK do 10 listopada 2020. W związku ze zmianą w II etapie, terminy na zawarcie umów w II i III etapie pokrywają się. IV i ostatni etap rozpocznie się 1 stycznia 2021 roku i obejmie pozostałe podmioty zatrudniające i jednostki sektora publicznego, bez względu na stan zatrudnienia. Terminy zawarcia umów dla jednostek sektora finansów publicznych to kolejno: umowa o zarządzanie PPK – do 26 marca 2021 umowa o prowadzenie PPK − do 10 kwietnia 2021. Natomiast dla pozostałych pomiotów terminy zawarcia umów są następujące: umowa o zarządzanie PPK − do 23 kwietnia 2021 umowa o prowadzenie PPK − do 10 maja 2021. Jakie wyglądają wpłaty? Wpłacający Wpłata podstawowa Wpłata dodatkowa Pracodawca 1,5% miesięcznego wynagrodzenia brutto do 2,5% miesięcznego wynagrodzenia brutto Pracownik 2% miesięcznego wynagrodzenia brutto (dla osób, których dochód nie przekracza 120% minimalnego wynagrodzenia preferencyjna wpłata podstawowa jest nie mniejsza niż 0,5%) do 2,0% miesięcznego wynagrodzenia brutto Fundusz Pracy Wpłata jednorazowa Dopłata roczna 250 zł 240 zł Kto nie musi wprowadzać PPK? Samozatrudniony, czyli osoba prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą, o ile nie zatrudnia osób będących osobami zatrudnionymi w rozumieniu ustawy o PPK. Osoba fizyczna, która zatrudnia, w zakresie niezwiązanym z prowadzoną działalnością gospodarczą tego podmiotu, inną osobę fizyczną, w zakresie niezwiązanym z działalnością gospodarczą tej osoby (czyli na przykład osoby zatrudniające opiekunki do dzieci lub dorywczą pomoc domową). Mikroprzedsiębiorca, któremu wszystkie osoby zatrudnione złożyły deklarację rezygnacji z dokonywania wpłat. Pracodawca, który (w terminie, w którym ustawa o PPK ma dla niego zastosowanie) prowadzi PPE oraz nalicza i odprowadza składki podstawowe do PPE w wysokości co najmniej 3,5% wynagrodzenia, jeżeli do PPE przystąpiło co najmniej 25% osób zatrudnionych
JAK PRAWIDŁOWO WYPISAĆ SIĘ Z PPK?
Pracownik, który nie będzie chciał skorzystać z PPK, będzie musiał podpisać szereg zobowiązań, począwszy od oświadczenia, że rezygnacja jest działaniem świadomym. Zgodnie z ustawą z dnia 4 października 2018 r. o pracowniczych planach kapitałowych, każdy ubezpieczony ma możliwość zrezygnowania z PPK. Ubezpieczeni, którzy nie chcą oszczędzać w ten sposób, będą musieli wypełnić specjalną deklarację, która powinna zawierać: 1) dane dotyczące uczestnika PPK: imię (imiona) i nazwisko, numer PESEL, a w przypadku osób nieposiadających numeru PESEL datę urodzenia, serię i numer dowodu osobistego lub numer paszportu albo innego dokumentu potwierdzającego tożsamość w przypadku osób nieposiadających obywatelstwa polskiego; 2) nazwę podmiotu zatrudniającego; 3) oświadczenie uczestnika PPK o posiadaniu przez niego wiedzy o konsekwencjach złożenia deklaracji Rezygnacja powinna zostać sporządzona w formie papierowej, a każda pojawiająca się na niej korekta, powinna zostać potwierdzona podpisem uczestnika. Jej wzór jest dostępny w Rozporządzeniu w sprawie deklaracji o rezygnacji z dokonywania wpłat do pracowniczych planów kapitałowych.