Wystawianie faktury do paragonu bez NIP
Według decyzji Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, faktura VAT może być wystawiona wyłącznie na podstawie wcześniej otrzymanego paragonu fiskalnego, który zawiera numer identyfikacji podatkowej (NIP) podatnika VAT. Przypadek opisany dotyczył firmy z dziedziny doradztwa, świadczącej porady i konsultacje dla klientów indywidualnych i firm. Firma tłumaczyła, że niekiedy, mimo udzielonej porady, klient nie prosi o fakturę VAT. W takich sytuacjach otrzymuje standardowy paragon bez numeru NIP. Zdarza się jednak, że po jakimś czasie klient prosi o wystawienie faktury VAT, podając swoje dane i NIP działalności gospodarczej. Firma chciała upewnić się, czy ma prawo odpowiedzieć na taką prośbę. Jednakże organ podatkowy jasno stwierdził, że nie wolno wystawiać faktury VAT na podstawie paragonu bez numeru NIP. Urzędnicy wyjaśnili, że towar lub usługa zakupiona na potrzeby osobiste lub prywatne nie może być później przekształcona w zakup związany z działalnością gospodarczą. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku potwierdził stanowisko organu podatkowego, że faktura VAT może być wystawiona jedynie na podstawie wcześniej otrzymanego paragonu fiskalnego zawierającego numer identyfikacji podatkowej. Podstawa prawna:
NIP europejski – komu i w jakich sytuacjach jest potrzebny?
Prowadząc działalność gospodarczą, często zdarzają się sytuacje w których przedsiębiorca sprzedaje swój towar bądź usługę za granicę swojego kraju. Mogą to być państwa Unii Europejskiej lub spoza niej. Aby dokonać poprawnego rozliczenia podatkowego należy posłużyć się tzw. NIPem europejskim. Co to jest NIP europejski? NIP europejski to specjalny NIP nadawany podatnikom, którzy chcą dokonywać transakcji wewnątrzwspólnotowych. Przedsiębiorca otrzymuje tzw. NIP-UE, który dla polskich podatników wygląda tak jak NIP nadawany podczas zakładania działalności gospodarczej z tą różnicą, że poprzedzony jest przedrostkiem PL. To dodatkowe oznaczenie jest identyfikacyjną kraju, z którego pochodzi przedsiębiorca, który posługuje się tym numerem. Co ważne, taki NIP ma zastosowanie tylko w transakcjach z krajami Unii Europejskiej. Europejski NIP dla polskiego przedsiębiorcy bedzie składał się z przedrostka PL oraz ciągu 10 cyfr. Czy posiadanie NIPu europejskiego jest dla wszystkich obowiązkowe? NIP europejski przeznaczony jest zarówno dla czynnych podatników VAT jak i dla przedsiębiorców korzystających ze zwolnienia VAT. Bezwzględny obowiązek rejestracji do VAT-UE maja czynni podatnicy VAT, którzy chcą dokonać: wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT), wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT), wewnątrzwspólnotowego świadczenia usług, w stosunku do których rozliczenie z tytułu podatku VAT spoczywa na nabywcy usługi, wewnątrzwspólnotowego nabycia usług w stosunku, do których zastosowanie ma art. 28b ustawy o VAT, a więc gdy polski podatnik ma obowiązek rozliczenia podatku VAT z tytułu zawartej transakcji. Rejestracja do VAT-UE dotyczy w niektórych sytuacjach także podatników korzystających ze zwolnienia z VAT (przedmiotowo lub podmiotowo). Sytuacjami takimi są: wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, wewnątrzwspólnotowe świadczenie usług, w stosunku do których rozliczenie z tytułu podatku VAT spoczywa na nabywcy usług, wewnątrzwspólnotowe nabycie usług, w stosunku do których zastosowanie ma art. 28b ustawy o VAT. W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT) ustawodawca przewidział pewne zwolnienia z posiadania NIP europejskiego. Dzieje się tak w przypadku podatników korzystających ze zwolnienia z VAT, którzy zawierają transakcje WNT, „jeżeli wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nie przekroczy w danym roku kwoty 50 000 zł”. Wtedy podatnik korzystający ze zwolnienia z VAT nie musi rejestrować się do VAT-UE. Rejestracja do VAT-UE Aby zarejestrować się do VAT-UE przedsiębiorca musi złożyć odpowiedni wniosek o nadanie numeru NIP UE – czyli formularz VAT-R z wypełnioną częścią C.3. Dotyczy ona transakcji wewnątrzwspólnotowych. Wypełniony dokument następnie należy złożyć we właściwym urzędzie skarbowym – tym, w którym przedsiębiorca rozlicza się. Formularz można złożyć osobiście w urzędzie lub wysłać pocztą, albo za pomocą poczty elektronicznej, ale tylko jeśli posiadać podpis kwalifikowany.
Europejski Numer Identyfikacji Podatkowej – czym jest i kiedy należy go stosować?
NIP europejski stosuje się wyłącznie w transakcjach z krajami Unii Europejskiej i nadawany jest podatnikom aby mogli oni dokonywać transakcji wewnątrzwspólnotowych. Przedsiębiorca otrzymuje tzw. NIP-UE który dla podatników polskich wygląda tak jak NIP nadawany podczas zakładania działalności gospodarczej, z tą różnicą, że poprzedzony jest przedrostkiem PL. To dodatkowe oznaczenie jest identyfikacją kraju, z którego pochodzi przedsiębiorca, który posługuje się tym numerem. Format NIP europejskiego: Czy każdy przedsiębiorca ma obowiązek posiadać NIP europejski? Transakcje wewnątrzwspólnotowe mogą zawierać zarówno czynni podatnicy VAT, jak i przedsiębiorcy korzystający ze zwolnienia z VAT. W przypadku czynnych podatników VAT, mają oni obowiązek rejestracji do VAT-UE przed zawarciem transakcji: wewnątrzwspólnotowego nabycia lub dostawy towarów (WNT lub WDT) wewnątrzwspólnotowego świadczenia usług, w stosunku do których rozliczenie z tytułu podatku VAT spoczywa na nabywcy usługi, wewnątrzwspólnotowego nabycia usług w stosunku, do których polski podatnik ma obowiązek rozliczenia podatku VAT z tytułu zawartej transakcji. Podatnicy korzystający ze zwolnienia z VAT (przedmiotowo lub podmiotowo) również muszą dokonać rejestracji do VAT-UE przed dokonaniem transakcji z przedsiębiorcą z innego kraju UE, a mianowicie w sytuacji gdy ma miejsce: wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (WNT) wewnątrzwspólnotowe świadczenie usług, w stosunku do których rozliczenie z tytułu podatku VAT spoczywa na nabywcy usługi; wewnątrzwspólnotowe nabycie usług, w stosunku do których zastosowanie ma art. 28b ustawy o VAT. W przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT) ustawodawca przewidział pewne zwolnienia z posiadania NIP europejskiego. Zgodnie z art. 97 ust. 2 ustawy o VAT, jeżeli wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów nie przekroczy w danym roku kwoty 50 000 zł, podatnik korzystający ze zwolnienia z VAT nie ma obowiązku rejestracji do VAT-UE. Rejestracja do VAT-UE Aby dokonać rejestracji do VAT-UE, a więc w celu uzyskania NIP-u europejskiego przedsiębiorca musi złożyć formularz VAT-R z wypełnioną częścią C.3. dotyczącą wykonywania wewnątrzwspólnotowych. Formularz VAT-R (zgłoszeniowy lub aktualizacyjny) należy złożyć we własnym urzędzie skarbowym osobiście, wysłać pocztą lub wysłać elektronicznie z wykorzystaniem własnego podpisu kwalifikowanego. VAT-UE a VAT-EU – kiedy należy je stosować? Kiedy nabywamy usługi lub towary od kontrahentów z innego kraju UE, co do zasady na fakturze sprzedaży powinien znajdować się NIP europejski sprzedawcy, a więc numer VAT-UE poprzedzony prefiksem danego kraju. Z kolei, gdy przedsiębiorcy zawierają transakcje zagraniczne, to mogą otrzymać fakturę zakupu z NIP-em EU. Taką sprzedaż należy traktować jako import produktu lub usługi pochodzący od kontrahenta spoza UE, a nie jak nabycia wewnątrzwspólnotowego.
Wniosek CEIDG-1 – co warto wiedzieć?
Czym jest CEIDG? CEIDG, czyli Centralna Ewidencja i Informacja o Działalności Gospodarczej jest to elektroniczny rejestr przedsiębiorców, którzy działają w Polsce. Portal CEIDG bardzo ułatwia prowadzenie firmy. Dzięki niemu można założyć firmę, zmienić dane we wpisie, a także zawiesić, wznowić lub zamknąć działalność gospodarczą. W rejestrze znajdują się wyłącznie wpisy przedsiębiorców, którzy: prowadzą jednoosobową działalność gospodarczą są wspólnikami spółek cywilnych osób fizycznych. Co należy podać we wniosku o wpis do CEIDG? imię, nazwisko, imiona rodziców, datę i miejsce urodzenia rodzaj, serię i numer dokumentu tożsamości PESEL, jeśli masz obywatelstwo polskie lub został ci nadany wszystkie posiadane obywatelstwa numer NIP i REGON jeśli zostały nadane adres zamieszkania oraz inne adresy związane z zakładaną działalnością gospodarczą nazwę zakładanej działalności gospodarczej – nazwa musi zawierać twoje imię i nazwisko nazwę skróconą kody PKD – dopasuj je do rodzaju twojej działalności i wybierz kod przeważający liczbę pracowników, których planujesz zatrudnić datę rozpoczęcia działalności informacje o ubezpieczeniu w ZUS, KRUS lub za granicą dane urzędu skarbowego właściwego ze względu na miejsce twojego zamieszkania. Ważne! – Jeśli nie masz nadanego numeru PESEL, zaznacz „nie posiadam numeru PESEL”.– Jeśli już wcześniej nadano ci NIP i REGON, możesz podać je wypełniając formularz. Jeśli ich nie posiadasz, złożony formularz będzie jednocześnie wnioskiem o ich nadanie.– Wniosek CEIDG-1 należy złożyć w odpowiednim urzędzie gminy lub urzędzie miasta. Składając wniosek CEIDG-1, przedsiębiorca składa jednocześnie: wniosek o wpis do krajowego rejestru urzędowego podmiotów gospodarki narodowej REGON; zgłoszenie identyfikacyjne albo aktualizacyjne do naczelnika urzędu skarbowego NIP; oświadczenie o wyborze formy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych; zgłoszenie albo zmianę zgłoszenia płatnika składek do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych; oświadczenie o kontynuowaniu ubezpieczenia społecznego rolników. Wniosek CEIDG Wniosek CEIDG można złożyć zarówno w formie papierowej, jak i elektronicznej. Istotny jest jednak wymóg, by dokument opatrzony był własnoręcznym podpisem wnioskodawcy. Co ważne, wniosek w wersji papierowej powinien zostać wypełniony na komputerze, maszynie do pisania lub odręcznie długopisem (pod warunkiem wyraźnego charakteru pisma). Na dokumencie nie można nanosić poprawek ani skreśleń.Forma elektroniczna powinna zostać podpisana za pomocą podpisu elektronicznego weryfikowanego na podstawie kwalifikowanego certyfikatu (przy zachowaniu zasad o podpisie elektronicznym), bądź podpisu potwierdzonego profilem zaufanym ePUAP. Jeśli wniosek wysłany będzie pocztą, podpis musi zostać potwierdzony notarialnie. Jak wypełnić wniosek? W linku znajdą Państwo jak krok po kroku należy wypełnić wniosek CEIDG-1. CEIDG-1 podczas zawieszania działalności gospodarczej Przedsiębiorca, który z jakiejś przyczyny ma zamiar zamknąć swoją działalność gospodarczą, wcale nie musi tego robić. Likwidacja firmy to tak naprawdę ostateczność. Istnieje jeszcze jedno rozwiązanie, dzięki któremu nie trzeba znikać z rynku. Jest nim zawieszenie działalności. Podczas okresu zawieszenia firma nie może funkcjonować jak w normalnym trybie, natomiast przedsiębiorca ma prawo do wykonywania pewnych czynności w jej zakresie. Przede wszystkim ponoszone mogą być koszty, które są niezbędne do zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów – do nich zaliczane są np. koszty stałe, za energię, telefon lub inne media. Nie mogą być natomiast zaliczane do kosztów wydatki, które nie są konieczne dla utrzymania ciągłości firmy. Do grupy wydatków niekoniecznych zaliczane są też odpisy amortyzacyjne. Podczas zawieszenia właściciel firmy: może osiągać dochody z innych źródeł, np. może pracować na umowę zlecenie lub umowę o dzieło (warunkiem jest to, aby zakres jego prac nie pokrywał się z przedmiotem zawieszonej działalności PKD) bądź na umowę o pracę (bez ograniczeń co do zakresu prac) ma on prawo do przyjęcia należności ze wstrzymanej działalności, które powstały przed datą zawieszenia. nie musi płacić zaliczek na podatek dochodowy. Zobowiązanie to przedsiębiorca powinien uregulować, składając deklarację roczną na zakończenie roku podatkowego – jest to działanie konieczne, nawet podczas zawieszenia działalności. nie musi składać deklaracji podatkowych (JPK_V7). Fakt ten należy jednak wcześniej pisemnie przedstawić urzędowi skarbowemu. Jednakże od zwolnienia z tego obowiązku także są pewne wyjątki – plik JPK_V7 są zobowiązani składać podatnicy, którzy w czasie okresu zawieszenia uzyskali dochód z działalności (np. ze sprzedaży środków trwałych), dokonali wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importu usług/towarów. ma prawo albo obowiązek uczestniczyć w postępowaniach sądowych, postępowaniach podatkowych i administracyjnych związanych z działalności gospodarczą wykonywaną przed datą zawieszenia wykonywania działalności gospodarczej; może zostać poddany kontroli skarbowej na zasadach przewidzianych dla przedsiębiorców; CEIDG-1 podczas likwidacji działalności gospodarczej Zlikwidować można zarówno przedsiębiorstwo funkcjonujące w pełni, jak i znajdujące się w stanie zawieszenia. Likwidacja działalności gospodarczej powinna zostać zgłoszona na formularzu CEIDG-1, który jest równocześnie wnioskiem o wykreślenie wpisu z CEIDG. Należy go złożyć w urzędzie w terminie 7 dni od momentu zaprzestania wykonywania działalności gospodarczej. Należy pamiętać, że przy likwidacji przedsiębiorstwa właściciel musi dokonać koniecznych rozliczeń z urzędem skarbowym w zakresie podatku VAT oraz podatku dochodowego. W tym celu należy sporządzić końcowy spis z natury. Zamiar stworzenia takiego remanentu podatnik prowadzący KPiR powinien zgłosić do naczelnika właściwego urzędu skarbowego w terminie co najmniej 7 dni przed jego dokonaniem. Dla celów podatku VAT przedsiębiorca w spisie z natury ujmuje nie tylko wartość posiadanych materiałów podstawowych oraz towarów handlowych, ale także składniki majątku trwałego, przy nabyciu których został odliczony podatek VAT. Wartość remanentu należy uwzględnić podczas sporządzania ostatniego pliku JPK_V7. W przypadku, gdy podatek naliczony przewyższy wartość podatku należnego, podatnik powinien zwrócić się o zwrot nadwyżki – urząd ma na to czas do 60 dni. Po rozliczeniu ostatniej deklaracji podatkowej przedsiębiorca jest zobowiązany do złożenia formularza VAT-Z, za pomocą którego zostanie wyrejestrowany jako czynny podatnik VAT. Przedsiębiorca nie powinien także zapominać o obowiązku przechowywania dokumentacji księgowej co najmniej przez pięć lat od daty zlikwidowania przedsiębiorstwa. Nieprzestrzeganie tego zalecenia może wiązać się z negatywnymi konsekwencjami karno-skarbowymi.
Zasady odliczeń VAT w 2021 roku – część II
Zakup pojazdu przeznaczonego na wynajem Umowa leasingu operacyjnego jest dla celów VAT traktowana jako świadczenie usług. Zasady odliczania VAT od wydatków związanych z samochodem osobowym używanym na podstawie umowy leasingu są określone w art. 86a ustawy o VAT. W przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, podatnikom przysługuje prawo do odliczenia 50% kwoty VAT naliczonego, wynikającej z otrzymanej faktury. Do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi zalicza się wydatki dotyczące m.in.: używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów. Odliczenie VAT w pełnej wysokości od tych wydatków może nastąpić po spełnieniu dodatkowych warunków, czyli m.in. gdy pojazd samochodowy wzięty w leasing jest wykorzystywany wyłącznie do prowadzenia działalności gospodarczej, co powinna potwierdzać prowadzona przez podatnika ewidencja przebiegu pojazdu. Warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych: przeznaczonych wyłącznie do: odprzedaży, sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika, oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze– pod warunkiem, że odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika. Przykład Spółka z o.o. w ramach prowadzonej działalności gospodarczej opodatkowanej VAT wynajmuje osobom trzecim samochód osobowy, który jest w leasingu operacyjnym. W jakiej wysokości przysługuje jej prawo do odliczenia VAT z faktury dokumentującej raty leasingowe? Spółce przysługuje pełne prawo do odliczenia VAT z faktur dokumentujących wydatki na ten samochód, pojazd ten będzie przeznaczony wyłącznie do świadczenia usług najmu pojazdów osobom trzecim, a przedmiotem działalności spółki jest oddanie go w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu. Możliwość odliczenia VAT z paragonu za przejazd autostradą Podstawą odliczenia VAT jest zasadniczo faktura, przez którą, rozumie się dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą o VAT i przepisami wydanymi na jej podstawie. Na równi z fakturami traktuje się m.in. dokumenty potwierdzające przejazd autostradą płatną lub przejazd na odległość nie mniejszą niż 50 km, wystawiane w formie biletu jednorazowego przez podatników uprawnionych do świadczenia usług polegających na przewozie osób: kolejami normalnotorowymi, taborem samochodowym, statkami pełnomorskimi, środkami transportu żeglugi śródlądowej i przybrzeżnej, promami, samolotami i śmigłowcami, pod warunkiem że zawierają one dane wskazane w § 3 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie wystawiania faktur (Dz. U. z 2013 r. poz. 1485). Omawiany dokument powinien zawierać następujące dane: numer i datę wystawienia, imię i nazwisko lub nazwę podatnika, numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku, informacje pozwalające na identyfikację rodzaju usługi, kwotę podatku, kwotę należności ogółem. Przykład Przedsiębiorca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej (opodatkowanej VAT) musi służbowo udać się do klienta. Ponosi w tej sytuacji koszt związany z przejazdem autostradą płatną, co udokumentowane jest paragonami. Na paragonach widnieje jego numeru NIP. Czy może on odliczyć VAT wynikający z tych paragonów? Jeżeli paragony za przejazd autostradą, którymi dysponuje przedsiębiorca, zawierają wyżej wymienione dane, to ma on prawo do odliczenia zawartego w nich VAT. Błąd w stawce podatku a odliczenie VAT Obowiązek określenia prawidłowej stawki VAT dla danego towaru bądź świadczonej usługi spoczywa na sprzedawcy tego towaru lub usługi. Nabywca nie jest obowiązany do weryfikacji stawki VAT na fakturach wystawianych przez jego kontrahentów. W przypadku pojawienia się ewentualnych wątpliwości może jednak zwrócić się do wystawcy z prośbą o sprawdzenie jej poprawności. Zgodnie z art. 86 ust.1 ustawy o VAT podatnik ma prawo do odliczenia VAT z faktur zakupu towarów i usług w takim zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Istnieją przypadki, w których podatnikowi, mimo spełnienia tego warunku, odliczenie VAT nie przysługuje. Zostały one wymienione w art. 88 ustawy o VAT. W przepisie tym wskazano, że nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury m.in. w sytuacji, gdy wystawca opodatkował dostawę, która, co do zasady, jest zwolniona z VAT lub nie podlega opodatkowaniu. Ustawodawca w powołanym przepisie nie wykluczył jednak prawa do odliczenia VAT w przypadku otrzymania faktury z błędną stawką VAT. Taki pogląd znajduje potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 4 lutego 2020 r., nr 0113-KDIPT1-1.4012.778.2019.1.AKA. Zdaniem organu dla istnienia prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury, obok fundamentalnych przesłanek, takich jak status odliczającego jako czynnego zarejestrowanego podatnika VAT związek zakupionych towarów i usług z czynnościami opodatkowanymi (u odliczającego) faktycznie zrealizowana transakcja, to również istotne jest to, by nabyta usługa lub towar podlegały opodatkowaniu i nie korzystały przy tym ze zwolnienia od tego podatku. Zdaniem organu kwestia stawki – z punktu widzenia podmiotu dokonującego odliczenia – ma drugorzędne znaczenie. Podobnie uznał Dyrektor KIS w innej interpretacji indywidualnej z dnia 15 października 2020 r., nr 0111-KDIB3-1.4012.653.2020.2.WN odnosząc się do kwestii odliczenia VAT z faktury zawierającej zawyżoną stawkę VAT. „(…) Analiza (…) art. 88 ustawy (o VAT – przyp. red.) prowadzi do wniosku, że w dyspozycji tego przepisu, jako przesłanki wyłączającej prawo nabywcy (podatnika) do odliczenia podatku naliczonego, nie ujęto przypadku, gdy podatek naliczony wynika z faktury dokumentującej nabycie towarów lub usług, które podlegają opodatkowaniu inną niż przyjęta przez sprzedawcę (wyższą bądź niższą) stawką podatku od towarów i usług. W takiej sytuacji, podatnik zachowuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, wykazanego na takiej fakturze. (…) Zastosowanie przez wystawcę faktur zawyżonej stawki podatku nie pozbawi Wnioskodawcy prawa do odliczenia podatku naliczonego, gdyż nie stanowi negatywnej przesłanki, uniemożliwiającej odliczenie podatku naliczonego, wymienionej w art. 88 ustawy. (…)”. Przykład Przedsiębiorca otrzymał fakturę zakupu towaru, w której nieprawidłowo zastosowano stawkę 0% zamiast 5%. Pozostałe towary wyszczególnione na fakturze są opodatkowane właściwą stawką VAT. Czy przedsiębiorca może odliczyć VAT z takiej faktury? TAK. Przedsiębiorca który otrzymał fakturę zawierającą błędną stawkę VAT, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w kwocie wykazanej na fakturze. Jest to oczywiście możliwe pod warunkiem istnienia związku zakupu z działalnością opodatkowaną.
Sprzedaż udokumentowana paragonem w nowym pliku JPK_VAT
Fakturą co do zasady dokumentuje się sprzedaż na rzecz innych przedsiębiorców, natomiast paragonem sprzedaż na rzecz osób prywatnych. Przepisy o VAT nie zabraniają, aby sprzedaż na rzecz innych przedsiębiorców była rejestrowana w kasie fiskalnej i dokumentowana dodatkowo paragonem. Tak samo jest z możliwością wystawienia faktury na rzecz osób prywatnych – jest to możliwe. Jak zatem zaewidencjonować w nowym pliku JPK_VAT sprzedaż udokumentowaną paragonem, do którego została sporządzona faktura? Dokumentowanie sprzedaży Prowadzenie ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących przez podatników jest obowiązkowe tylko wtedy, gdy sprzedaż dokonywana jest na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Sprzedawca nie ma obowiązku wystawiania faktur takim osobom. Obowiązek występuje dopiero wtedy, kiedy nabywca zażąda faktury dokumentującej sprzedaż. Jeżeli natomiast chodzi o osoby prywatne sprzedawca ma obowiązek wystawienia faktury dokumentującej sprzedaż oraz otrzymanie całości lub części zapłaty na żądanie nabywcy. Warunkiem jest to, aby takie żądanie zostało zgłoszone w terminie 3 miesięcy, licząc od końca miesiąca, w którym dostarczono towar lub wykonano usługę bądź otrzymano całość albo część zapłaty. Transakcje dokonywane pomiędzy podatnikami VAT zawsze powinny być dokumentowane fakturą. Powołując się na art. 106b ust. 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą: „sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;…” Obowiązek wystawienia faktury nie wyklucza jednak w tym przypadku możliwości wystawienia paragonu fiskalnego. Działając na podstawie art. 106b ust. 5 ustawy o VAT, który mówi ,że „W przypadku sprzedaży zaewidencjonowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej potwierdzonej paragonem fiskalnym fakturę na rzecz podatnika podatku lub podatku od wartości dodanej wystawia się wyłącznie, jeżeli paragon potwierdzający dokonanie tej sprzedaży zawiera numer, za pomocą którego nabywca towarów lub usług jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej” Bez tego numeru nie jest możliwe wystawienie faktury do paragonu. Raport fiskalny w nowym pliku JPK_VAT Z dniem 1 października 2020 r. weszło w życie rozporządzenie Ministra Finansów, Inwestycji i Rozwoju w sprawie szczegółowego zakresu danych zawartych w deklaracjach podatkowych i w ewidencji w zakresie podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2019 r. poz. 1988). Jak wynika z § 10 ust. 5 tego rozporządzenia, raport fiskalny w nowym pliku JPK_VAT należy oznaczać symbolem „RO”. Przeznaczony jest on dla dokumentów zbiorczych wewnętrznych zawierających informacje o sprzedaży z kas rejestrujących. Raport fiskalny należy wykazać w ewidencji w podziale na stawki VAT oraz sprzedaż zwolnioną z podatku. Trzeba pamiętać, że specjalne oznaczenia, które również weszły w życie z dniem 1 października 2020 r. tj. symbole GTU_01-GTU_13 nie dotyczą zbiorczych informacji o: sprzedaży ewidencjonowanej przy użyciu kasy rejestrującej sprzedaży nieudokumentowanej fakturami sprzedaży nieobjętej obowiązkiem prowadzenia ewidencji sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej. Ewidencjonowanie faktur do paragonów Od 1 października 2020 r. w strukturze ewidencji w zakresie podatku należnego dla JPK_V7M, JPK_V7K podatnicy zobowiązani są do odpowiedniego oznaczenia niektórych dowodów sprzedaży określonymi kodami. Są to na przykład faktury wystawiane do paragonów, które należy oznaczyć symbolem „FP”. Należy pamiętać, że faktury takie również podlegają oznaczeniu GTU. Od początku października zmieniły się zasady ujmowania faktur wystawionych do paragonów w ewidencji VAT. Dla celów prowadzonej ewidencji, faktury dotyczące sprzedaży zarejestrowanej w kasie są ujmowane w okresie, w którym zostały wystawione. Faktury te nie zwiększają wartości sprzedaży oraz podatku należnego za okres, w którym zostały ujęte w tej ewidencji. W celu uniknięcia korekt JPK_VAT za okresy wcześniejsze przyjęto zasadę, że właściwym będzie ujęcie faktury w części ewidencyjnej pliku JPK_VAT za miesiąc, w którym wystawiono fakturę, niezależnie od tego, w jakim okresie sprzedaż została ujęta w raporcie fiskalnym. Powoduje to, że od 1 października br. w ewidencji VAT trzeba ujmować wszystkie faktury potwierdzające sprzedaż zaewidencjonowaną w kasie (sporządzone dla innych podatników, jak i dla osób prywatnych).
Działalność nierejestrowa. Kiedy, kto i jak może ją prowadzić?
Zapraszamy do obejrzenia krótkiego prezentacji dotyczącej działalności nierejestrowej, która została wprowadzona 30 kwietnia 2018 r. Z filmu można dowiedzieć się kto może założyć taką działalność, jakie są formalności i jak rozliczyć należny podatek.