Wpływ amortyzacji na wynik finansowy firmy.
Amortyzacja to kluczowy element rachunkowości każdej firmy, pozwalający na rozłożenie kosztów zakupu środków trwałych na ich okres użytkowania. Wybór odpowiedniej metody amortyzacji może mieć znaczący wpływ na wyniki finansowe firmy, a tym samym na jej sytuację podatkową i finansową. Co to jest amortyzacja? Amortyzacja to proces rozłożenia kosztów nabycia środków trwałych na okres ich użytkowania. Pozwala to na równomierne rozłożenie kosztów w czasie, co jest bardziej zgodne z rzeczywistym zużyciem aktywów. Środki trwałe to zasoby, które firma wykorzystuje przez dłuższy okres, takie jak maszyny, budynki, pojazdy czy sprzęt komputerowy. Amortyzację w myśl ustawy o rachunkowości rozpoczyna sięnaliczać nie wcześniej niż począwszy od oddania środka trwałego do używania (Zasady ogólne amortyzacji środków trwałych). Wysokość odpisów amortyzacyjnych zależy od: Metoda liniowa Najprostsza i najczęściej stosowana metoda. Koszt środka trwałego jest równomiernie rozłożony na cały okres jego użytkowania. Aby obliczyć, ile będzie wynosiła roczna kwota amortyzacji należy wartość środka trwałego pomnożyć przez ustaloną procentową roczną stawkę amortyzacji. Zalety: Najprostsza i najczęściej stosowana metoda. Koszt środka trwałego jest równomiernie rozłożony na cały okres jego użytkowania. Wady: Nie odzwierciedla rzeczywistego zużycia środka trwałego, jeśli zużycie to jest nieregularne. Metoda degresywna Jest drugą najpopularniejszą metodą amortyzacji. Wartość amortyzacji w przypadku metody degresywnej zmienia się, ponieważ wydajność środka trwałego spada wraz z czasem jego użytkowania, metoda ta może być wykorzystywana wyłącznie do maszyn i urządzeń o charakterze produkcyjnym, zaliczonych do grupy 3-6 i 8 KŚT. W pierwszym roku korzystania z amortyzacji degresywnej stosuje się stawkę amortyzacyjną ustaloną na podstawie Wykazu, pomnożoną przez współczynnik (maksymalnie 2,0). W kolejnym roku od wartości netto środka trwałego odejmuje się zgromadzone odpisy amortyzacyjne, aby obliczyć nową wysokość odpisu. Ważne jest, że podatnik musi przejść na metodę liniową amortyzacji, gdy roczna wartość odpisu według metody degresywnej stanie się niższa niż wartość rocznego odpisu przy zastosowaniu metody liniowej. Przejście z metody degresywnej na liniową odbywa się z początkiem nowego roku podatkowego. Zalety: Lepsze odzwierciedlenie rzeczywistego zużycia, korzyści podatkowe w pierwszych latach użytkowania. Wady: Bardziej skomplikowana do obliczenia, może prowadzić do niższych zysków w początkowych latach. Metoda naturalna Naturalna metoda amortyzacji polega na naliczaniu odpisów amortyzacyjnych na podstawie rzeczywistego zużycia środka trwałego. Jest szczególnie efektywna w przypadku maszyn i urządzeń, dla których można precyzyjnie określić ilość pracy możliwej do wykonania w trakcie całego okresu użytkowania. W tym przypadku amortyzacja jest naliczana zgodnie ze stosunkiem wykonanej pracy do całkowitej przewidywanej pracy środka trwałego przez cały okres jego użytkowania. Zalety: Realistyczne odzwierciedlenie zużycia, metoda ta jest elastyczna i może być dostosowana do różnych typów środków trwałych Wady: Metoda naturalna jest bardziej skomplikowana w obliczeniach i wymaga dokładnego monitorowania i dokumentowania zużycia środka trwałego, roczne koszty amortyzacji mogą być zmienne, co może utrudniać planowanie finansowe i budżetowanie Wpływ metod amortyzacji na wyniki finansowe Zysk netto Podatek dochodowy Wskaźniki finansowe Przepływy pieniężne Amortyzacja jest nieodłącznym elementem rachunkowości firm, a wybór odpowiedniej metody amortyzacji ma znaczący wpływ na wyniki finansowe przedsiębiorstwa. Firmy powinny starannie rozważyć, która metoda najlepiej odpowiada ich potrzebom i strategiom finansowym. Jeżeli chcesz dowiedzieć się więcej na temat amortyzacji zachęcamy do przeczytania naszego artykułu – Amortyzacja samochodu osobowego w firmie
Amortyzacja samochodu osobowego w firmie
Środki trwałe są nieodłączną częścią większości przedsiębiorstw. Uznanie danego składnika majątku za środek trwały wymaga spełnienia szeregu warunków. Amortyzacja środków trwałych polega na stopniowym zużyciu składników majątku poprzez odpisy amortyzacyjne. Odpisy te dokonywane są drogą systematycznego rozłożenia wartości środków trwałych na ustalony okres amortyzacji. Kiedy dany składnik majątku stanowi środek trwały? Zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy o rachunkowości środki trwałe to rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki. Do środków trwałych zaliczane są: nieruchomości, w tym grunty, prawo użytkowania wieczystego gruntu, budowle i budynki, a także będące odrębną własnością lokale, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego; maszyny, urządzenia, środki transportu i inne rzeczy; ulepszenia w obcych środkach trwałych; inwentarz żywy. Amortyzacja samochodu osobowego – metoda liniowa Amortyzacja liniowa to podstawowa metoda przeznaczona dla aut osobowych zakupionych na firmę. Założeniami tej metody jest to, że środek trwały zużywa się równomiernie w ciągu całego okresu użytkowania. Przy tej metodzie amortyzacja rozpoczyna się od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym samochód wprowadzono do ewidencji środków trwałych. Z wykazu stawek amortyzacyjnych wynika, że dla samochodów osobowych sklasyfikowanych pod numerem KŚT 741 podstawowa roczna stawka amortyzacyjna wynosi 20%, co oznacza, że samochód będzie amortyzowany przez 5 lat. Przykład Firma “Ambroży” w marcu 2022 roku przyjęła do użytkowania samochód osobowy o wartości 40 000 zł. Kiedy możliwe będzie rozpoczęcie amortyzacji i ujęcie ich w KPiR w celu pomniejszenia dochodu? W związku z tym, że amortyzacja rozpoczyna się w miesiącu następującym po miesiącu wprowadzenia środka trwałego do firmy, pierwszego odpisu amortyzacyjnego firma “Ambroży” dokona w kwietniu 2022 roku w wysokości 666,67 zł, czyli (40 000 x 20%) / 12 m-cy. Amortyzacja samochodu osobowego – metoda liniowa przyspieszona Podwyższenie stawki amortyzacyjnej polega na przemnożeniu stawki amortyzacyjnej podanej w Wykazie stawek amortyzacyjnych przez przyjęty przez podatnika współczynnik, nie wyższy od maksymalnego. W ten sposób można przyspieszyć czas rozliczenia w kosztach samochodu osobowego. Dla samochodu osobowego stawka podstawowa wynosi 20%, natomiast maksymalna wartość współczynnika – 1,4. Tym samym najwyższa stawka amortyzacyjna może wynosić 28%, wówczas okres amortyzacji będzie trwał 3 lata i 7 miesięcy. Amortyzację liniową przyspieszoną można zastosować w stosunku do samochodów osobowych tylko w przypadku, kiedy zachodzą określone ustawowo warunki. Podwyższenie stawki podstawowej może mieć miejsce w sytuacji używania samochodu: w warunkach wymagających szczególnej sprawności technicznej albo bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych. Przykład Firma w lipcu przyjęła do użytkowania samochód osobowy o wartości 39 500 zł. Samochód ten używany będzie ze względu na rodzaj działalności w trudnych warunkach terenowych. Miesięczna wartość odpisu amortyzacyjnego wynosić będzie 921,67 zł czyli (39 500 x 20% x 1,4) / 12 m-cy. Amortyzacja samochodu osobowego – metoda indywidualna Oprócz amortyzacji metodą liniową wyróżniamy także amortyzację metodą indywidualną. Dzięki tej metodzie możemy indywidualnie ustalać stawki amortyzacyjne używanych lub ulepszonych środków trwałych, które zostały wprowadzone do naszej ewidencji środków trwałych po raz pierwszy. Zgodnie z definicją zawartą w art. 22j ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy o PIT środki trwałe uznaje się za: używane – jeżeli podatnik udowodni, że przed ich nabyciem były wykorzystywane co najmniej przez okres 6 miesięcy przez podmiot inny niż podatnik, ulepszone – jeżeli przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika na ich ulepszenie stanowiły co najmniej 20% wartości początkowej. W przypadku samochodów osobowych należy pamiętać, że okres amortyzacji nie może być krótszy niż 30 miesięcy, wówczas jeśli samochód osobowy spełnia definicję samochodu używanego lub ulepszonego, okres amortyzacji możemy skrócić do 2,5 roku. Oznacza to, że indywidualna roczna stawka amortyzacyjna dla samochodu osobowego nie może przekroczyć 40%. Jest to maksymalna wysokość tej stawki. Podatnicy, jeśli tylko chcą, mogą ją również ustalić na poziomie niższym. Przykład Firma XYZ w lutym zakupiła używany samochód osobowy o wartości 40 000 zł. Miesięczna wartość odpisu amortyzacyjnego wynosić będzie: 1 333,33 zł czyli (40 000 x 40%) / 12 m Jednorazowa amortyzacja samochodu osobowego Zgodnie z przepisami amortyzacja jednorazowa może być stosowana dla środków trwałych zaliczanych do grupy 3-8, z wyłączeniem samochodów osobowych. Nie oznacza to jednak, że w ogóle nie ma możliwości zastosowania jednorazowego odpisu. Bowiem jeżeli wartość początkowa samochodu osobowego nie przekracza 10 000 zł (netto dla czynnych podatników VAT, brutto dla podatników zwolnionych z VAT), podatnik ma prawo do zastosowania jednorazowej amortyzacji wynikającej z art. 22f ust. 3 ustawy o PIT. Wobec tego składniki majątku o wartości początkowej nie przekraczającej 10.000 zł można wprowadzić bezpośrednio w koszty lub zamortyzować jednorazowo. Limity przy amortyzacji samochodu osobowego Od 1 stycznia 2019 limit amortyzacji dla samochodów spalinowych będzie wynosił 150 tys. zł, a dla elektrycznych 225 tys zł.
Amortyzacja lokali na wynajem w 2022 i 2023 roku
Zgodnie z ustawą z 29 października 2021 r. zwaną Polskim Ładem, która weszła w życie 1 stycznia br., art. 22c pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych otrzymał brzmienie, że amortyzacji nie podlegają budynki mieszkalne wraz ze znajdującymi się w nich dźwigami, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego oraz prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej, służące prowadzonej działalności gospodarczej lub wydzierżawiane albo wynajmowane na podstawie umowy. Rozliczanie amortyzacji w 2022 r. By móc amortyzować w czasie lokal mieszkalny, budynek mieszkalny lub spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, musi on spełniać definicję środka trwałego. W związku z tym, aby wprowadzić go do ewidencji środków trwałych firmy, należy się upewnić, czy spełnia warunki zawarte w art. 22a ust. 1 ustawy o PIT. Zgodnie z jego treścią musi przede wszystkim: stanowić własność lub współwłasność przedsiębiorcy; okres jego użytkowania musi być dłuższy niż jeden rok; powinien być kompletny i nadający się do użytku; być przeznaczony do celów działalności gospodarczej albo oddany przez przedsiębiorcę do użytku na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu. Podatnik po wprowadzeniu środku trwałego do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, ma obowiązek rozpoczęcia jego amortyzacji od miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła ta czynność. Ustalanie wartości początkowej mieszkania Podstawę amortyzacji mieszkania na wynajem stanowi jego wartość początkowa. To od niej odlicza się procentowy spadek, który będzie stanowić ponoszony przez podatnika koszt. Ustalenie jej wysokość zależy od sposobu w jaki mieszkanie trafiło w posiadanie podatnika. jeśli podatnik zakupił mieszkanie, jego wartością początkową będzie zawarta w akcie notarialnym cena zakupu powiększona o wszelkie poniesione przez niego koszty dodatkowe: opłaty związane ze sporządzeniem aktu notarialnego i założeniem księgi wieczystej, opłaty sądowe, podatek od czynności cywilnoprawnych, podatek od ustanowienia hipoteki itp. Amortyzacja obejmuje również koszty kredytu. Do wartości początkowej kupionego mieszkania można doliczyć również naliczone odsetki. Dotyczy to tylko tych rat, które były wpłacone do dnia przekazania mieszkania do użytku. Pozostałe odsetki i prowizje będą stanowić koszty uzyskania przychodu. jeżeli nieruchomość została uzyskana w spadku lub jako darowizna, wartość początkową stanowi jej wartość rynkowa. W jej ustaleniu pomoże rzeczoznawca majątkowy, który dokona najbardziej precyzyjnej wyceny. jeżeli podatnik wybudował nieruchomość samodzielnie, istotny będzie całkowity koszt jej wytworzenia. W takim przypadku na wartość początkową nieruchomości składają się m.in. ceny wykorzystanych przy budowie materiałów oraz koszty zatrudnienia pracowników budowlanych. Do początkowej wartości mieszkania można doliczyć również koszty ulepszeń (obejmujących szeroko rozumianą przebudowę, rozbudowę, adaptację lub modernizację nieruchomości). Jeśli przedsiębiorca zdecyduje się na takie rozwiązane, poniesione nakłady związane z remontem odliczy przez amortyzację, a nie przez wliczenie ich w całkowite koszty uzyskania przychodu. Pamiętać należy jednak, że koszty wliczane do wartości mieszkania nie obejmują kupionych sprzętów i mebli. Metody amortyzacji: metoda liniowa – metoda ta zakłada, że środek trwały ulega zużyciu w takim samym tempie przez cały okres jego użytkowania (równomiernie). W praktyce oznacza to, że odpisy amortyzacyjne mają stałą wartość – przy niezmienionej wartości początkowej środka trwałego i stawce procentowej. Wykaz aktualnych rocznych stawek amortyzacji z załącznika nr 1 znajdziesz tutaj metoda liniowa przyspieszona – zgodnie z art. 22i ust. 2 pkt 1 ustawy o PIT tę metodę amortyzacji można zastosować, gdy lokal mieszkalny używany jest w warunkach: złych (współczynnik podwyższający nie może być wyższy niż 1,4; maksymalnie stawka może wynieść 2,1%); pogorszonych (współczynnik podwyższający nie może być wyższy niż 1,2; maksymalnie stawka może wynieść 1,8%); metoda liniowa indywidualna– zgodnie z art. 22j ust. 1 pkt 3 ustawy o PIT można ją zastosować po spełnieniu łącznie dwóch warunków: lokal musi być używany (od co najmniej 60 miesięcy) lub ulepszony (przed wprowadzeniem do ewidencji wydatki poniesione przez podatnika w celu ulepszenia stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej); wprowadzony po raz pierwszy do ewidencji środków trwałych firmy – wówczas okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat i tym samym minimalna stawka amortyzacyjna wynosi 10% w skali roku. Kto może rozliczyć stawkę amortyzacyjną w 2022 r.? W roku 2022 przejściowo, podatnicy PIT i CIT, którzy nabyli lub wybudowali takie nieruchomości przed dniem 1 stycznia 2022 r., mają prawo nie dłużej niż do dnia 31 grudnia 2022 r., zaliczać do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych będących odpowiednio budynkami mieszkalnymi, lokalami mieszkalnymi stanowiącymi odrębną nieruchomość, spółdzielczym własnościowym prawem do lokalu mieszkalnego lub prawem do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej. Oznacza to, że nie podlegają amortyzacji nabyte w 2022 roku: budynki mieszkalne, lokale mieszkalne stanowiące odrębną nieruchomość, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej. Amortyzacja od roku 2023 Niestety od 2023 roku na mocy przepisów Polskiego Ładu amortyzacja lokali na wynajem zostanie zablokowana. Oznacza to, że właściciele nieruchomości nie będą już mogli rozliczać kosztów amortyzacji mieszkania i w ten sposób zmniejszać należności do urzędu skarbowego. To zła wiadomość dla wszystkich osób czerpiących dochody z wynajmu lokali.
Czym są środki trwałe w firmie?
Prowadzenie działalności gospodarczej często wiąże się z gromadzeniem majątku. Niektóre jego elementy podlegają wpisowi do ewidencji środków trwałych według odpowiedniego numeru KŚT. Definicja środków trwałych Środki trwałe to rzeczowe składniki majątku będące własnością lub współwłasnością przedsiębiorcy. Żeby zaliczyć dany środek do środków trwałych musi spełniać on dwa warunki: jego wartość musi przekraczać 10 000 zł musi on być zdatny do wykorzystywania w prowadzeniu działalności gospodarczej przez minimum okres jednego roku. Środkiem trwałym może być: nieruchomość (budynek, grunt, prawo wieczystego użytkowania gruntu) maszyny, urządzenia, środki transportu ulepszenia w obcych środkach trwałych; inwentarz żywy Środki trwałe w ustawie o podatku dochodowym Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o PIT środek trwały nie jest ujmowany bezpośrednio w kosztach podatkowych (wyjątkiem są niskocenne środki trwałe), a poddaje się go amortyzacji. Wynika to z faktu, że majątku uznawanego za środek trwały nie używa się od razu, a następuje to na skutek upłynięcia czasu, w którym jest on użytkowany. Aby móc określić prawidłowo formę amortyzacji, konieczne jest przypisanie danego środka trwałego do konkretnej Klasyfikacji Środków Trwałych. Wynika to z faktu, że każdy majątek trwały opisany w klasyfikacji ma przypisaną odgórnie stawkę amortyzacji, którą podatnik powinien stosować z nielicznymi wyjątkami. Klasyfikacja Środków Trwałych Klasyfikacja Środków Trwałych (KŚT) jest usystematyzowanym zbiorem obiektów majątku trwałego służącym m.in. do celów ewidencyjnych, ustalaniu stawek odpisów amortyzacyjnych oraz badań statystycznych. Klasyfikacja Środków Trwałych podzielona jest na 10 grup podstawowych, a te dodatkowo na podgrupy. Grunty Budynki i lokale Obiekty inżynierii lądowej i wodnej Kotły i maszyny energetyczne Maszyny, urządzenia i aparaty ogólnego zastosowania Maszyny, urządzenia i aparaty specjalistyczne Urządzenia techniczne Środki transportu narzędzia, przyrządy, ruchomości i wyposażenie, niesklasyfikowane gdzie indziej inwentarz żywy Klasyfikacja Środków Trwałych – jak określić odpowiedni numer? Nadanie określonemu środkowi trwałemu właściwego numeru KŚT nie zawsze jest jednoznaczne. W celu ułatwienia tej czynności powstały wyszukiwarki KŚT. Podatnicy, którzy mają problem z nadaniem środkowi trwałemu odpowiedniego numeru, znajdą wyszukiwarkę na stronie Głównego Urzędu Statystycznego. W przypadku gdy po skorzystaniu z wyszukiwarki w dalszym ciągu wystąpią wątpliwości co do nadania odpowiedniego numeru KŚT, można złożyć pisemny wniosek do Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi. Formularz powinien zawierać dokładny opis rodzaju, budowy oraz przeznaczenia środka trwałego, dodatkowo wniosek musi być opatrzony w czytelny podpis osoby uprawnionej do reprezentowania podmiotu. Można go wysłać elektronicznie za pomocą formularza udostępnionego na stronie ośrodka, drogą pocztową lub też mailem. Przygotowanie informacji dotyczącej obowiązujących standardów klasyfikacyjnych Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur obarczone jest opłatą w wysokości określonej odrębnie przez urząd. Ośrodek ma 30 dni na przygotowanie informacji. W spawach skomplikowanych termin ten może być przedłużony do 60 dni. Zasady ustalania wartości początkowej Każdy środek trwały musi mieć ustaloną wartość początkową. Wycena może zostać zmieniona wyłącznie w przypadku ulepszenia lub przeprowadzenia aktualizacji wyceny. Podstawą do jej ustalenia najczęściej stanowi cena zakupu. Może zostać ona powiększona o koszty poniesione na wprowadzenie składnika aktywów do obrotu. Jeżeli składnik majątku został nabyty częściowo odpłatnie, wtedy wartość można zwiększyć o wartość przychodu z tytułu świadczenia w naturze. W przypadku samodzielnego wytworzenia środka trwałego podstawę może stanowić koszt wytworzenia. Spadek lub darowiznę, której wartości nie podano w umowie darowizny, wycenia się według wartości rynkowej. Amortyzacja polega na zaliczeniu środków trwałych do kosztów przychodu, poprzez odpisy amortyzacyjne. Można tego dokonać wyłącznie po spełnieniu określonych obowiązków. Amortyzacji nie podlegają grunty i prawa wieczyste, budynki mieszkalne służące do prowadzenia działalności gospodarczej lub zostały wydzierżawione. Nie amortyzuje się także dzieł sztuki, eksponatów muzealnych oraz składników majątku, nieużywanych z powodu zawieszenia działalności gospodarczej. Najczęściej stosowana jest metoda liniowa amortyzacji. Oprócz niej istnieje jeszcze metoda przyspieszona i metoda degresywna.
Leasing operacyjny a leasing finansowy.
Czym jest leasing? Leasing to umowa pomiędzy finansującym (pot. Leasingodawcą), a korzystającym (pot. leasingobiorcą) dotycząca przekazania prawa do korzystania z określonej rzeczy, na pewien ustalony okres, w zamian za ustalone ratalne opłaty. Jakie są korzyści płynące z leasingu dla leasingobiorcy? 1. możliwość rozliczenia podatku VAT2. niewielkie zaangażowanie własnego kapitału3. optymalizacja obciążeń podatkowych (tzw. tarcza podatkowa) Leasing operacyjny – na czym polega? Samochód użytkowany w ramach tego leasingu nie może zostać zaliczony do środków trwałych przedsiębiorcy, czyli nie podlega amortyzacji. Przez cały okres leasingu to leasingodawca (finansujący) jest właścicielem auta, dlatego to jej przysługuje prawo do odpisów amortyzacyjnych pojazdu. Do kosztów podatkowych przedsiębiorca może zaliczyć koszty związane z bieżącym użytkowaniem pojazdu. Są to: koszty paliwa koszty myjni opłaty autostradowe koszty naprawy pojazdu Leasingobiorca w celu rozliczenia ww. kosztów nie ma obowiązku prowadzenia kilometrówki dla celów podatku dochodowego. Do kosztów uzyskania przychodu zalicza się również raty leasingowe oraz tzw. czynsz inicjalny (wstępna). Podatek VAT jest doliczany i płacony „proporcjonalnie” wraz z każdą z tych opłat. Po zakończeniu okresu leasingu korzystający ma prawo do wykupu użytkowanego samochodu. Leasing finansowy – czym jest? W przypadku tej formy leasingu, leasingobiorca ma prawo do amortyzacji pojazdu, a do kosztów podatkowym może zaliczyć tylko część odsetkową raty (i to pod warunkiem, że została opłacona). Jeżeli chodzi o podatek VAT to przy leasingu finansowym należy go zapłacić z góry, od całości transakcji. Wydatki związane z bieżącym użytkowaniem pojazdu w leasingu finansowym mogą zostać bezpośrednio zaliczone do kosztów firmowych tak jak przy leasingu operacyjnym. Przy odpisach amortyzacyjnych pojazdu stosuje się najczęściej jedną z dwóch metod: 1. metoda liniowa – stawka wynosi 20%. W przypadku tej metody amortyzacji pojazd będzie amortyzowany przez 5 lat.2. amortyzacja indywidualna – stosuje się ją w przypadku samochodów używanych. Samochodem używanym jest pojazd, który wcześniej był użytkowany minimum 6 miesięcy. Stawka ta stosowana jest również w przypadku pojazdów ulepszonych. Za taki uznaje się samochód, na który przed wprowadzeniem do ewidencji poniesione zostały nakłady w minimum 20% jego wartości początkowej. Maksymalna stawka amortyzacji wynosi 40% w skali roku. Pozwala to na skrócenie okresu amortyzacji do 2,5 roku. Leasing samochodu a podatek VAT Stosując leasing samochodu osobowego mamy dwie możliwości odliczenia VAT: całkowitą lub częściową (50%). Metoda odliczenia zależy od sposobu użytkowania samochodu. odliczenie całkowite (100% VAT) – dotyczyć będzie pojazdu użytkowanego w celach wyłącznie firmowych. 100% VAT odliczane będzie od rat leasingowych, zakupu paliwa czy też innych wydatków związanych z użytkowaniem pojazdu. Aby móc skorzystać ze 100 – procentowego odliczenia należy: zgłosić pojazd do Urzędu Skarbowego na formularzu VAT-26 prowadzić ewidencję przebiegu pojazdów dla celów VAT sporządzić regulamin użytkowania pojazdu odliczenie częściowe (50% VAT) – dotyczyć będzie pojazdu użytkowanego w sposób mieszany, tj. zarówno do celów gospodarczych jak i prywatnych. 50% VAT odliczane będzie od rat leasingowych, zakupu paliwa i innych wydatków związanych z bieżącym użytkowaniem pojazdu.